Kazybek Kuraiysh Korkemim

Қол жетпес биіктегі көркемім
Сен мені жанартаудай өртедің
Ауаның құрғатып бар оттегін
Тәніңмен жағатұтығын от па едің?!

Көргелі жанарыңның кескінін
Есіңде шығаратын естінің
Тек сені аңсап тағы кешкұрым
Керекгі болмай қалды, жан жағымда ешкымым

Қыс пен күз жазым меннен көктемім
Қалаймын өзіңменен әр сәтімнің өткенын
Қыс пен күз жазым меннен көктемім
Қалаймын өзіңменен әр сәтімнің өткенын

Көз тартты көлбең еткен көйлегің
Өзіңнен басқа жанды көрмедің
Сені ойлап қудыретті ой неғып
Су ішып отырсамда шөлдедім